Invazivni lobularni karcinom predstavlja manje učestalu formu karcinoma dojke, karakterističnu po specifičnoj biološkoj prirodi.

Radi se o vrsti karcinoma koji nastaje u lobulama, žljezdanim strukturama dojke koje su zadužene za proizvodnju mlijeka. Termin „invazivni“ označava da se bolest proširila izvan granica lobula u okolno tkivo dojke.

ILC se razlikuje od invazivnog duktalnog karcinoma (IDC), koji se javlja češće. IDC nastaje unutar mliječnih kanala koji služe za prenošenje mlijeka od lobula do bradavice. ILC čini oko 10–15% svih dijagnoza karcinoma dojke, dok IDC zauzima dominantnih 85–90%.

Zbog svoje specifične biološke osobenosti, ILC ima drugačije ponašanje od IDC-a, što može otežati njegovo pravovremeno otkrivanje.

Simptomi invazivnog lobularnog karcinoma

Invazivni lobularni karcinom često nema jasnih simptoma, te se otkriva tek kada ljekar tokom rutinske mamografije primijeti područje koje izgleda sumnjivo.

U nekim slučajevima, vi ili vaš ljekar možete opipati otok ili dio dojke koji je zadebljan. Za razliku od ostalih vrsta raka dojke, ILC rjeđe formira jasno definiran, tvrd čvor. Razlog za to je što ćelije lobularnog karcinoma rastu u ravnim linijama, formirajući prije sloj nego klasičan čvor.

Bilo koja od sljedećih promjena može ukazivati na prisustvo invazivnog lobularnog karcinoma:

  • otok čitave dojke ili njenog određenog dijela

  • iritacija ili osjetljivost kože dojke

  • uvlačenje kože dojke, ponekad slično kori narandže

  • promijenjena tekstura kože dojke

  • bol u dojci ili području bradavice

  • iscjedak iz bradavice koji nije povezan s majčinim mlijekom

  • uvlačenje ili povlačenje bradavice prema unutra

  • crvenilo, ljuštenje ili zadebljanje kože na dojci ili bradavici

  • pojava čvora ili oteklina u području pazuha

  • primjetna razlika u veličini dojki

Dijagnosticiranje invazivnog lobularnog karcinoma

Invazivni lobularni karcinom (ILC) često je izazovnije dijagnosticirati u odnosu na druge oblike karcinoma dojke. Razlog tome je što ćelije ovog tipa karcinoma rastu linearno, a ne u grupama, zbog čega često nema jasno vidljive ili opipljive mase na dojci, niti je ona jasno uočljiva na mamografskom snimku. Upravo zato je ključno da svom ljekaru prijavite svaku primijećenu promjenu na dojci koja bi mogla ukazivati na ILC, poput promjene u izgledu kože ili uvlačenja bradavice.

Dijagnostika invazivnog lobularnog karcinoma podrazumijeva nekoliko metoda, pri čemu su osnovne procedure gotovo uvijek:

Po potrebi, dodatni testovi za preciznije utvrđivanje prisutnosti ILC-a mogu biti:

  • ultrazvučni pregled dojke

  • snimanje magnetnom rezonancom (MRI)

Stadij invazivnog lobularnog karcinoma

Stadij invazivnog lobularnog karcinoma određuje se na osnovu specifičnih obilježja tumora, kao što su njegova veličina i prisustvo hormonskih receptora. Utvrđivanje stadija je važno jer pomaže vama i vašem ljekaru da:

  • procijenite prognozu, odnosno očekivani tok bolesti,

  • donesete odluku o najefikasnijim mogućnostima liječenja,

  • razmotrite da li biste mogli imati koristi od učešća u određenim kliničkim studijama.

Nakon postavljanja dijagnoze invazivnog lobularnog karcinoma, vaš ljekar će obaviti dodatne pretrage radi prikupljanja detaljnijih informacija o karakteristikama bolesti. Ove informacije, zajedno s rezultatima biopsije, bit će dio vašeg patohistološkog nalaza.

Korisno je pročitati: Patološki nalaz: vrste informacija

Podaci koji se obično nalaze u patohistološkom izvještaju uključuju:

  • veličinu tumora dojke

  • gradus tumora prema Nottingham klasifikaciji

  • prisustvo nekroze tumorskog tkiva

  • rubove (margine) tumora

  • prisustvo invazije tumora u limfne ili krvne sudove (limfovaskularna invazija)

  • zahvaćenost limfnih čvorova

  • status hormonskih receptora (Pročitajte: Status hormonskih receptora kod karcinoma dojke)

  • HER2 status

  • brzinu rasta tumorskih ćelija (Ki-67 indeks proliferacije)

Stadij invazivnog lobularnog karcinoma obično se izražava brojevima od I do IV:

  • Stadiji I, II i III predstavljaju rane stadije bolesti.

  • Stadij IV, poznat kao metastatski stadij, označava karcinom koji se proširio iz dojke u udaljene organe. Najčešće lokacije metastaza su kosti i jetra, mada se invazivni lobularni karcinom ponekad širi i u druge organe poput želuca i mokraćne bešike.

Pročitajte više: Metastatski karcinom dojke

Liječenje invazivnog lobularnog karcinoma

Kao i kod drugih vrsta karcinoma dojke, liječenje invazivnog lobularnog karcinoma određuje se na osnovu specifičnih osobina tumora i stadija bolesti. Terapijske opcije mogu obuhvatiti:

  • operaciju (hirurški tretman),

  • radioterapiju (zračenje),

  • kemoterapiju,

  • hormonsku terapiju,

  • ciljanu (targetiranu) terapiju,

  • imunoterapiju.

Kontrolni pregledi nakon liječenja invazivnog lobularnog karcinoma

Zahvaljujući napretku u dijagnostici i liječenju, danas osobe kojima je dijagnosticiran karcinom dojke žive duže nego ranije. Stručnjaci procjenjuju da u Sjedinjenim Američkim Državama ima preko 4 miliona ljudi koji su uspješno liječeni od ove bolesti.

Međutim, mnoge osobe koje su preživjele karcinom dojke mogu imati povećan rizik od razvoja drugih zdravstvenih problema povezanih sa starenjem ili posljedicama liječenja, poput povišenog krvnog pritiska, srčanih bolesti ili osteoporoze. Zbog toga je izuzetno važno da nakon završenog liječenja invazivnog lobularnog karcinoma imate jasno definiran plan redovnog praćenja i njege.

Vaš ljekar može zajedno s vama izraditi plan kontrolnih pregleda koji će obuhvatati redovne procjene vašeg općeg zdravstvenog stanja, provjeru eventualnih nuspojava liječenja i praćenje drugih bitnih faktora. Ovaj plan obično uključuje:

  • vrste pretraga koje trebate uraditi,

  • ljekare koji trebaju naručiti te pretrage,

  • tačan vremenski raspored pregleda,

  • preporuke za održavanje zdravog načina života,

  • korisne informacije i izvore kojima se možete obratiti ako vam zatreba dodatna pomoć.

Podtipovi invazivnog lobularnog karcinoma

Invazivni lobularni karcinom (ILC) ima nekoliko podtipova, koji se najčešće razlikuju po tome kako ćelije izgledaju pod mikroskopom. Bez obzira na podtip, simptomi, način dijagnosticiranja, određivanje stadija, mogućnosti liječenja i briga nakon liječenja isti su za sve oblike ILC-a.

Najčešći podtip je klasični ILC, kod kojeg se male tumorske ćelije šire u okolno vezivno tkivo (stromu) koje okružuje lobule i kanale dojke. Tipično za ovaj oblik je da ćelije invadiraju stromu pojedinačno, formirajući redove ćelija.

Kod solidnog ILC-a ćelije rastu u velikim, kompaktnim grupama, sa vrlo malo vezivnog tkiva između njih.

Alveolarni ILC se karakteriše ćelijama koje formiraju grupice od 20 ili više ćelija.

Tubulolobularni ILC također pokazuje rast ćelija u redovima, ali pojedine ćelije stvaraju i male strukture nalik na cjevčice (tubule).

Pleomorfni ILC ima ćelije koje se jasno razlikuju od ćelija klasičnog ILC-a: ove ćelije su obično veće, a njihova jedra (centralni dijelovi ćelije u kojima je smješten genetski materijal) se značajno razlikuju po izgledu. Kod pleomorfnog ILC-a mogu se naći i ćelije koje podsjećaju na pečatni prsten („signet ring“), jer su ispunjene sluzi koja potiskuje jedro prema ivici ćelije.

Edukacija može značajno uticati na očuvanje zdravlja i spašavanje života. Više informacija pronađite u drugim tekstovima na našem blogu.

Izvor: MammaPrint.ba